လိပ္ၿပာလွတဲ့ ၿမိဳ ႔ ။ ။ မင္းညြန္႔လိႈင္ ။

လိပ္ျပာလွတဲ႔ၿမိဳ႕

ေ၀ေမွာင္အံု႔ပ်                        
ရာဇ၀င္အမိုက္တိုက္ကိုမွ
ဆန္းၾကယ္လွပေအာင္
နတ္သွ်င္ေနာင္ေပမို႔သာ
ေမွာ္ဓာတ္အျပည့္
ေလာင္ကၽြမ္းေတာက္ပႏိုင္ေတာ့တာ
စိမ္းျမေပလႊာတစ္ရြက္
ထက္ရွဓားလြတ္တစ္လက္နဲ႔
ၿမိဳ႕ရိုးထက္ကေစာင့္ၾကပ္ေနေလရဲ႕။
 
လြမ္းရစ္ေတာ့သက္လယ္ရယ္
ေျမျဖဴေပတဲ႔လက္နဲ႔ပဲ
ေသနက္ကိုလည္းကိုင္ခဲ႔ရျပန္တယ္
ေတာ္လွန္စစ္မွသည္
ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးသို႔
ႏွလံုးအိမ္မွာပူေႏြးေနဆဲကို
လက္ဆင့္ကမ္းအလံေတာ္တစ္လက္
ဗိုလ္မွဴးဖိုးကြန္းက
အမ်ိဳးသားေက်ာင္းေရွ႕မတ္မတ္ရပ္လို႔။

သူ႔ေခတ္န႔ဲသူ႔ၿမိဳ႕ကို
မ်က္ေတာင္မခတ္ေခ်ာင္းၾကည့္
အငမ္းမရစုပ္ယူၿပီး
အိုက္စပ္ပိတ္ေလွာင္ အေမွာင္ခန္းေလးထဲက

ပံုေကာင္းပံုလွမ်ားစြာ
ျပန္အန္ထုတ္ေပးရွာရဲ႕
ရင္ခုန္ေနတဲ႔ကင္မရာတစ္လံုး
ေကတုဘုန္းေမာ္ရယ္ေလ
ေရႊဆံေတာ္ေစာင္းတန္းက ေစာင့္ၾကည့္ေနတုန္း။

အၿမဲတမ္းလုလင္ေတြ အထိမ္းအမွတ္
လတ္ဆတ္ႏွလံုးေသြးမ်ားနဲ႔ပင္
ဘ၀ကိုအႏိုင္ပိုင္းၿပီး
တုန္႔ကနဲ ရပ္လိုက္ေလသလား
ေငြယံဦး...နဲ႕
ေဇာသစ္...တဲ႔
ေက်ာက္ျဖစ္သြားတဲ႔ နတ္သားႏွစ္ပါး
ႏုပ်ိဳျခင္းရဲ႕ရုပ္တုမ်ားလို
ငွက္သြင္ပ်ံၾကြမတတ္ေသာ္။        ။

                                  မင္းညြန္႔လိႈင္
                                (၃၁-၁၂-၂၀၁၁)