Friday, April 29, 2016

ကဗ်ာဆရာ - ေခ်ာဘသစ္



က ဗ် ာ ဆ ရ ာ


ကိုယ္႕ေရွ႕ေၾကြက်သြားတဲ့
ပန္းကေလးဆိုလည္း
ကိုယ့္မွာ အေမာတေကာ
အသက္မွပါေသးရဲဲ႕လား

ကိုယ့္ေရွ႕လြြင့္သြားတဲဲ့
ေရာ္ရြက္ေလးဆိုလည္း
ကိုယ့္မွာ အေျပးအလႊာ
သူ  က်န္းမာပါရဲ႕လား

ျမက္ဖ်ားႏွင္းေလးေပၚလည္း မနင္းရက္
(သူ႕ေအာက္မွာ ပိုးေကာင္ေလးေတြ႐ွိေနမလား)
၀ဋ္ႀကီးပါတယ္ အေမရာ
၀င္ေလထြက္ေလမွာ
ကိုယ္ခ်င္းစာတရားနဲ႕ဆိုေတာ့ေလ
ဒါေပမယ့္
ႊွအမွန္တရားနဲဲ႕ေက်ာခ်င္းကပ္အိပ္
ဘယ္လက္ဖ်ံရိုးကို ဓားလိုေသြြးထား
အေရးႀကီးရင္ အေရးရိွရင္  အေရးနီးရင္
သား ထိုးကိုထိုးရမယ္ အမွားကို ။  ။

ေခ်ာဘသစ္

(29;4;2016 1:14am)


တစ္ေယာက္တည္းၿမိဳ႕ထဲ လမ္းေလ်ွာက္ျခင္း - တမ်ိဳးနီ



တစ္ေယာက္တည္းၿမိဳ႕ထဲလမ္းေလွ်ာက္ျခင္း

____________________________________

ငါ့ကိုလမ္းေတြက မသိဘူး
လမ္းေတြကို ငါက မသိဘူး
ငါ့ကို မသိတဲ့လူေတြ ကမၻာမွာ ခပ္မ်ားမ်ား
ငါက မသိတဲ့လူေတြ ကမၻာမွာ ခပ္မ်ားမ်ား
ငါ့မသိျခင္းေတြကို ငါသိၿပီးတဲ့ေနာက္
ငါဟာ တစ္ေယာက္တည္းလမ္းေလွ်ာက္ထြက္ခဲ့တယ္ ။
ပန္းျခံေတြထဲမွာ အခ်စ္႐ွိမယ္လို႔ငါထင္ေတာ့
ငါဟာ ပန္းျခံေတြထဲ ၀င္လာမိ
အခ်စ္ဆိုတာ လြတ္ထြက္သြားမွာစိုးလို႔ လက္ခ်င္းခ်ိတ္ထားရတဲ့အရာပဲ
အခ်စ္ဆိုတာ လန္႔ပ်ံသြားမွာစိုးလို႔ စကားတီတာ ေျပာရတဲ့အရာပဲ
အခ်စ္႐ွိမ႐ွိ သိဖို႔ ႏွဳတ္ခမ္းခ်င္း ထိနမ္းၾကည့္ရတာပဲ
အခ်စ္ဆိုတာ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ေပ်ာ္ဖို႔
ေဖ်ာ္ေျဖေပးေနရတဲ့အရာပဲ
ဒီလိုနဲ႔ ငါအခ်စ္ကိုသံသယ ျဖစ္လာ
သံသယေတြနဲ႔လွည့္ျပန္လမ္းေလွ်ာက္လာခဲ့ေပါ့
ေဟာ အမွန္တရားတဲ့
လမ္းလည္လွည့္ ဂ်ာနယ္ေပြ႔ေရာင္းသူတစ္ေယာက္ရဲ႕စကား
ငါ့နားက ၾကားမိ
ငါဟာ အမွန္တရားကို သိခ်င္လာတယ္
ေစ်းထဲမွာ အမွန္တရား ႐ွိမလား
မစဥ္းစားပဲ ထြက္ခဲ့
အမွန္တရားဆိုတာ အေလးခိုးထားတာသိရက္
ပါးစပ္က ေျပာမထြက္လိုက္ျခင္းပဲ
အမွန္းတရားဆိုတာ မလတ္ဆတ္မွန္းသိရက္
မတတ္ႏိုင္တဲ့အဆုံးျပံဳးျပ ၀ယ္သြားရျခင္းပဲ
အမွန္တရားဆိုတာ သားစိမ္းငါးစိမ္းေတြကုိၾကည့္ၿပီး
ေအာ့အန္သြားတဲ့ ကေလးေလးပဲ
ဒီလိုနဲ႔ အမွန္တရားကို မုန္းတီးလာ
မုန္းတီးျခင္းေတြနဲ႔ငါဟာ ေစ်းထဲက လွည့္ျပန္လာခဲ့တယ္။
ငါဘယ္သြားရမလဲ မေသခ်ာ
ငါဘာ႐ွာရမလဲ မေသခ်ာ
ငါ ဘာလုပ္ရမလဲ မေသခ်ာ
မေသခ်ာျခင္းေတြသာ ေသခ်ာလာတဲ့ေနာက္
လမ္းကို ေျပာင္းျပန္ေလွ်ာက္လိုက္တယ္ ။         ။

တမ်ိဳးနီ



ဂြၿမိဳ႕ကို မလြယ္ေပါက္က ေခ်ာင္းၾကည့္ျခင္း - လြင္ေနာင္ေနာင္


ဂြၿမိဳ႕ကိုမလြယ္ေပါက္က

ေခ်ာင္းၾကည့္ျခင္း

____________________________

ေခ်ာင္းကၿမိဳ႕ကိုေဒါင္လိုက္စီးေတာ့
ၿမိဳ႕ကပင္လယ္ကမ္းေျခမွာအလ်ားလိုက္လြန္႔လူးတယ္။

ရြာကေလးေတြပ်ိဳးႀကဲခ်ိန္ဆို
မိုးေတြအဆက္မျပတ္ရြာတယ္။

မိုးစက္ေတြကခုန္တဲ႔ရာသီဆိုရင္
ငါးကုန္းညိဳေတြတအားတက္တယ္။

ငါးကုန္းညိဳနံ႔ေတြရတာနဲ႔
ခရင္မ်ွစ္သည္ေတြစက္ဘီးတအားစီးတာပဲ။

မိႈရတဲ႔မ်က္ႏွာေတြကသိပ္ေစ်းႀကီးတဲ႔အခါ
ၿမိဳ႕ကေလးဟာစမ္းေရထဲခဏခဏစိမ္တတ္တယ္။

ဝါဆိုပန္းခူးတယ္ဆိုတာ
နာမည္သက္သက္ပဲက်န္ေပမယ့္
အဲ႔ဒါဒီၿမိဳ႕ရဲ႕လူအစုံဆုံးကာလပဲ။

ကမ္းေျခမွာေသာင္တုန္းရင္
ရိုးေပၚမွာေတာင္ျပိဳတယ္။

သစ္ခုတ္သမားေတြခိုလိုညည္းရင္
ၿမိဳ႕ကေလးရဲ႕ကုန္ေစ်းနႈန္းေတြေသြးအးေနတတ္တယ္။
တယ္လီဖုန္းနဲ႔ကြန္နရွင္ဟာဒီၿမိဳ႕ရဲ႕ဓမၼာေသာကပဲ။

ဂြ်န္လရဲ႕မိုးေရစက္ေတြႀကား
ၿမိဳ႕ကေလး အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ႔အခါ
သူ႔ကိုယ္သူအရွက္လုံေအာင္ဖုံးဖို႔ဘယ္သူမွ
မႀကိဳးစားႀကဘူး။

အခုေတာ့
ၿမိဳ႕ရဲ႕ထြက္ကုန္ဟာ
အိမ္ၿခံေတြျဖစ္လာျပီ
အုန္းခင္းေတြျဖစ္လာျပီ
ဥယ်ာဥ္ေတြျဖစ္လာျပီ
ေတာင္ကုန္းေတြျဖစ္လာျပီ။

ၿမိဳ႕ကေလးရဲ႕ငယ္ေမြးၿခံေပါက္ေတြဟာ
အခုေတာ့
ခပ္တည္တည္နဲ႔ပဲ
ၿမိဳ႕ကေလးရဲ႕ႏွလုံးေသြးေတြနဲ႔
ကားေတြစီးလို႔
ၿမိဳ႕ကေလးရဲ႕မ်က္ရည္ေတြနဲ႔
အိမ္ေတြေဆာက္လို႔. .. .

က်ြန္ေတာ္ၿမိဳ႕ကေလးကိုေရာက္ခိုက္
ၿမိဳ႕ကေလးရဲ႕မလြယ္ေပါက္ကေန
ၿမိဳ႕ကေလးကိုေငးမိတဲ့အခါ
ၿမိဳ႕ကေလးမွာ
ဒါဏ္ရာေတြနဲ႔လူးလြန္႔ေနေလတယ္။          ။

လြင္ေနာင္ေနာင္



ေတြးပူေလ့က်င့္ခန္း - လင္းသက္ၿငိမ္

http://cdn.paper4pc.com/images/3d-abstract-art-digital-creative-wallpaper-4.jpg

ေတြးပူေလ့က်င့္ခန္း

_____________________________

ၿခံဳထဲကမိစာၦေတြန႔ဲ
အေယာင္ေဆာင္ထားတ့ဲအေရာင္ေတြန႔ဲ
အေရးေပၚေကာက္ခ်စ္လိုက္ရတ့ဲအခ်စ္န႔ဲ
စေတကာမ်ား၊ပံုပါအက်ႌမ်ား
ရဲရဲနီေတာ့မွနီနီရဲၾက
ခါေတာ္မီယိမ္းက ေျခက်လက္က်အလြဲမ်ား
အပီအျပင္ မသီးပြင့္ရေသးဘူး
ခူးမယ့္လက္ေတြတျပင္ျပင္
ငါတို႔နာက်င္မႈဟာတခ်ိန္တုန္းက
သူတို႔ရဲ႕ဟာသပဲ
ငါတို႔ပြဲေတာ္ေတြမွာသူတို႔ဟာ
ေပ်ာ္ဖို႔လာတာသက္သက္လား
တခ်က္တခ်က္ျပံဳးလိုက္တိုင္း
အစြယ္ေရးေရးျမင္ရေသးရ႕ဲ
ပူေႏြးႂကြပ္ရြေနတ့ဲႏိုင္ငံေတာ္ဆိုတာ
မီးပြားေလးကအစ ဂ႐ုစိုက္ၾကရတယ္
ရယ္ေမာေနရခ်ိန္ေတြမွာ
ငိုေႂကြးဖူးတ့ဲေန႔ရက္ေတြ
အေၾကာင္းစဥ္းစားသင့္ မစဥ္းစားသင့္
ဖားေတြကေတာ့ ေခတ္အဆက္ဆက္
မိုးရြာတိုင္း ေအာ္တုန္းပဲ...။

လင္းသက္ၿငိမ္