 |
| ေတာင္ငူေလညႇင္း ၂ ......................................... ``ငါေသရင္ ငါ့အသုဘကို သရဏဂုံ တင္ခ်င္တင္ မတင္ခ်င္ေနကြာ မင္းတို႔သေဘာပါ ၊ ဒါေပမယ့္ ကဗ်ာေလးေတြေတာ့ရြတ္ေပးကြာ ၊ ကဗ်ာနဲ႔ သရဏဂုံ တင္တာေလး ငါခံခ်င္တယ္´´ ______________________________________ ``မင္း ေရတာ႐ွည္ ၊ ပ်ဥ္းမနား ေရာ အုတ္တြင္းက ကဗ်ာဆရာေတြေရာ စုံေအာင္ဖိတ္ေနာ္ ေအာင္ထက္ ၊ မက်န္ေစနဲ႔ ၊ စည္စည္ကားကားေလးျဖစ္ပေစ ၾကားလား´´ ______________________________________ ``ဆရာဝန္က ၂လ အလြန္ဆုံးပဲလို႔ ေျပာတယ္တဲ့ကြ´´ ``ဦးဘုန္းကလည္း ေပါက္ကရေတြ´´ ``ဘယ္က ေပါက္ကရ ရမွာလဲကြ´´ ``ဦးဘုန္း အလတ္ႀကီး႐ွိပါေသးတယ္ဗ်ာ´´ ______________________________________ ``ေအာင္ထက္ အေဖတို႔ လိုင္းခန္းထဲက အိမ္ကို ခဏေျပာင္းရလိမ့္မယ္ ဒီေန႔ညေန သြားေျပာေခ် ၁လ ၂လ ေလာက္ပါပဲကြာ´´ ``မင္းမသိပါဘူး ေအာင္ထက္ရယ္........... ........ ငါ့အသုဘကိစၥဘယ္လိုလုပ္မလဲ ကိစၥၿပီးေတာ့ျပန္ေျပာင္းခဲ့ေပါ့ကြာ´´ ______________________________________ ကိုယ့္ဇာတ္သိမ္းခန္း ကိုယ္စီ႐ွိေနခဲ့ၿပီးမွန္း ကြၽန္ေတာ္တို႔အားလုံးသိၾကတယ္ ။ ေပးစာ တစ္ေစာင္ရဲ႕ရင္ကြဲသံ အားလုံး လက္ခံထားခဲ့ၾကၿပီးသား ေမြးကတည္းက ။ ဒါေပမယ့္ ပုထုဇဥ္ သာမန္လူသားမ်ား ကြၽန္ေတာ္တို႔တေတြထဲ ႀကိဳျပင္ခြင့္ ႀကိဳျမင္ထားခြင့္ ရႏိုင္ခဲ့ၾကသူေတြ မ်ားမ်ားစားစား ႐ွိခဲ့ၾကပါရဲ႕လား ။ ႐ွိေနၾကပါရဲ႕လား ။ ေကတုဘုန္းေမာ္ဆိုတဲ့ ေအာင္ထက္တို႔အေဖ ရင္ပတ္ထဲက ပ်ိဳးယူ ေမြးထုတ္ထားတဲ့ ေနာက္ဆုံးကဗ်ာတစ္ပုဒ္ကို ဆြဲကိုင္ေျမႇာက္ မရဏဆီတည့္တည့္ ျပဳံးျပဳံးႀကီးၾကည့္ အားကုန္ ပစ္ေပါက္ျပသြားခဲ့ဖူးတာ ဒဏၭာရီမဟုတ္ ပါးစပ္ပုံျပင္တစ္ပုဒ္ မဟုတ္ လူသားဆန္တဲ့မွတ္တမ္းတစ္ပုဒ္ တကယ္ျဖစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ______________________________________ ကြၽႏ္ုပ္၏ေၾကျငာစာတမ္း ........................................ သိေနတယ္ အို.....မရဏ အာဝဇၨန္းရႊင္ရႊင္ တစ္ေန႔ သင္ေရာက္လာမည္ကို.....။ စိုးစဥ္းမ်ွဆႏၵမပါဘဲ စတင္ကတည္းက ေပးစာတစ္ေစာင္ရဲ႕ ရင္ကြဲသံ ငါလက္ခံထားရ ။ ေဟာဒီ့ေလာကႀကီးထဲ ေမ့ေပ်ာက္ျခင္းငွါ မစြမ္းႏိုင္တဲ့ မ်က္လုံးစိမ္းစိမ္းမွာ ဒုကၡသစၥာ မဏၭိဳင္ႀကီးတစ္ခု ငါ့ရဲ႕သမုဒယေတာက္ေလာင္ျခင္းကို မွတ္တမ္းတင္လို႔ပါလား ။ အဲဒါ ဝတၳဳတိုတစ္ပုဒ္ မဟုတ္ဘူး ၊ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ဟုတ္တယ္ ။ ငါမငိုဘဲေနေနတာ သင္မရယ္ဘဲကို မေနႏိုင္ေအာင္ေပါ႕ ။ ဘယ္သူ႔အတြက္မွ သယ္ယူခဲ့စရာဆိုလို႔ ေလညႇင္း လက္တစ္ခုပ္စာ မ႐ွိၿပီ စြန္႔ပစ္ခံရမည့္အခ်ိန္ ။ ငါ႔ရဲ႕ဘဝ ငါ႔ရဲ႕အမည္နာမနဲ႔ ကေလာင္အမည္ကိုဖ်က္သိမ္းၿပီး အထုပ္အပိုးမ်ားခ်ည္ေႏွာင္ကာ ႐ုံးဌာန အေျမာက္အမ်ားဆီ တစ္႐ုံးၿပီး တစ္႐ုံး ငါျဖတ္သန္းဖို႔လိုပါသလား ။ ေအာက္ပါအတိုင္း ခြဲျခားေဖာ္ျပ ကိုယ္တိုင္လက္မွတ္ေရးထိုးလိုက္ပါရဲ႕ ။ တစ္ဖန္ ေသျခင္းတရားကို အဆုံးမဲ့ေရာက္႐ွိဖို႔ ထထႂကြႂကြဆန္႔က်င္ခဲ့သူဟာ ေနရီရီ ကမၼ႒ာန္းရနံ႔နဲ႔ ငါပဲ ။ ေကတုဘုန္းေမာ္ ၁၉၉၈ ၊ မတ္ ၊ ကလ်ာ မဂၢဇင္း ______________________________________ ၁၉၉၈ မတ္လ ကလ်ာက ကဗ်ာ သူငယ္ခ်င္း တူ သား ကဗ်ာဆရာေတြနဲ႔အတူ သူ ဖတ္ခြင့္ရသြားခဲ့ေသးတယ္ ။ ______________________________________ ၁၉၉၈ မတ္ ၁၈ မွာပဲ အဲဒီ့ေလညႇင္းကေလး ႏႈတ္ဆက္ ပြတ္ခတ္ ၿမိဳ႕ေတာင္ငူမွသည္ လြတ္လပ္ရာဆီ ပ်ံ သြာ း ခဲ့ ။ ခက္ဦး ၂၄ . ၃ . ၂၀၁၅ ေကတု ဘုန္းေမာ္ သို႔ |
