 |
| ရ န္ ကု န္ နံ နက္ ခ င္ း၊ မ င္ း ညြ န္ လိႈ င္ ။ |
ရ န္ ကု န္ မ နက္ ခ င္ း
ခိုေတြ က်ီးကန္းေတြမ်က္လုံးမပြင့္ခင္
ေရညိွတက္အေရျပားကြာ
နံရံအိုႏြမ္းႏြမ္းႀကီးေတြေပၚက
သံေခ်းတက္သံပန္းစြပ္
ျပတင္းေပါက္ေဟာက္ပက္ေတြမွာ
အိပ္ေရးမဝတဲ႔မိန္းမကိုယ္တစ္ပိုင္းေတြ
ေပၚလာလိုက္ ကြယ္သြားလိုက္နဲ႔
မနက္ခင္းကို
တလႈပ္လႈပ္ႏႈိးေနေလရဲဲ႕ ။
မၾကာပါဘူး
ေနေရာင္လုတိုက္ျမင့္ျမင့္ႀကီးေတြ
သြားတိုက္ေဆးလိုညွစ္ထုတ္လိုက္ေတာ့
ၿမိဳ႕ေတာ္သူၿမိဳ႕ေတာ္သားေတြ
လမ္းေတြထဲကိုပန္းထြက္လာပါေရာ
ေခ်ာက္ကမ္းပါးထဲကပုရြက္ဆိတ္ေတြ။ ။
မ င္ း ညြ န္႕ လိႈ င္
 |
| ဟ ာ စ ရီ ပ ါ း လို ငါ ့ အ စ္ ကို ၊ ေ အ ာ င္ လြ န္း ၿမိ ဳ င္ ။ |
ဟာစရီပါး
လို ငါ့အစ္ကို
ဟာစရီပါးကလံခ်ားဆြဲတယ္
ငါ့အစ္ကိုကဆိုက္ကားနင္းတယ္၊
ဒါပဲကြာတယ္
အသားကမည္းမည္း၊ မ်က္လံုးက
ၿပဴးၿပဴးလက္ၿပင္ကုန္းကုန္း
ေၿခသလံုး က်ဴတံရုိးနဲ႔
ငါ့အစ္က္ိုမွာ
အာေလာကလိုဇနီးတစ္ေယာက္
မာႏူးနဲ႔ ရွမ္ဘူးလိုသားႏွစ္ေယာက္လည္းရွိရဲ႕
။
အသက္ေလးဆယ္ေက်ာ္မွာနား
က လည္းေလးေသး
ေရွ႕သြားေတြလည္းက်ိဳးလို႔၊
က်န္းမာေရးက ခ်ဴခ်ာ
သုခၿမိဳ႕ေတာ္ထဲကရပ္ကြက္နဲ႔တူတဲ့
ရခိုင္စုရပ္က ၿပြတ္သိပ္တဲ့
အိမ္တစ္အိမ္ေဘးအဖီဆြဲ
၀ပ္က်င္းဖြဲ႔
မနက္လင္းတာနဲ႔ သူ႔ဆိုက္ကားေပၚတက္
ဂိတ္ထိုး
ရာေဟာင္ဘူတာလိုဘူတာကိုလည္းနင္းပို႔ရ
ဘရာဘေဇးေစ်းလိုေစ်းကိုေရာက္ရ
ေဆးစပ္ဖိုႀကီးေတြ ထမ္းတင္ၿပီး
လက္ကိုင္ကိုလက္ႏွစ္ဖက္ေထာက္
အားကုန္မတ္ရပ္နင္း
ေဆးလိပ္ခံုေတြကိုလည္းလုိက္ပို႔ရရဲ႕
။
အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာအေထြေထြ
ခရီးသည္ကို
လိုရာအေရာက္ပို႔ေပးရတဲ့
ဟာစရီပါးလုိ ငါ့အစ္ကို . . . . .။
ဟာစရီပါးရဲ႕လံခ်ားလိုပါပဲ၊
ငါ့အစ္ကိုရဲ႕ ဆိုက္ကားဟာ
ဘဲလ္မွအပအကုန္ၿမည္ဆိုတဲ့
ဆုိက္ကားအိုေလး
သူ႔မိသားစုပါးစပ္ေပါက္ေတြအတြက္
ရုန္းရ
အၿမဲတမ္းအဆင္ေၿပတယ္ရယ္လို႔
မႀကားမိဘူး ။
