ေ ျခ ရ ာ ေ ဖ် ာ က္ ျမ ႀကိဳ း ၾကာ
ေဝးခဲ႔ၿပီ
ဒါေပမယ္႔နီးေနဆဲ။
အတိတ္ေတြကို
တိပ္ေခြလိုျပန္ရစ္
အသစ္ အသစ္ ျဖစ္ျဖစ္ေနတယ္ ။
ေဒဝီေရ ေဒဝီေရ
ေၾကမြေနတဲ႔ တစ္ျခမ္းပဲ႔ႏွလုံးသားေအာက္ေျခက
တမ္းတသံစဥ္ေတြ ။
အခ်စ္မေဟာင္းေသး
စစ္ေတာင္းနံေဘးက
စိမ္းလန္းေအးျမ ေဖာ္ေဝးရြာမွာ
ဗဟုဇန အလွကိုရွာ
နာက်င္စြာၾကင္နာတတ္သူ ။
ျမေရာင္နဲ႔ေရခ်ိဳး
ရိုးမထမ္းပိုးတန္းက ပန္းရိုင္းပြင့္သစ္
ရင္ႏွစ္ရုန္းထ
သူစိမ္းတရံစာေတြ မနာလိုေအာင္ခ်စ္ျပသူ ။
တခါတခါ
ရတုဘုရင္ရဲ႕အင္ပါယာမွာ
ဒါမွမဟုတ္ ငါ့အုတ္တြင္းမွာ
သီခ်င္းေတြနဲ႔လက္ဖက္ရည္ဆိုင္
ေခတ္ၿပိဳင္ယဥ္ေက်းမႈ
ထုထည္အဟုန္ႀကီးမား
တပ္မက္တုန္ခါခံစားသူ ။
ေဝေမွာင္အုံ႔ပ်
ညေတြကိုေျခြခ်ဖို႔
ရင္ကြဲမတတ္ အရုဏ္ကိုငတ္မြတ္သူ ။
ပန္းႏုေရာင္အို ေႏြဦးကို
ေဂ်-ဖူးခ်စ္နည္းတူ
သူလည္းေစာင့္လင့္ႀကိဳေမာခဲ႔ ။
ခု သူဘယ္မွာလဲ
တစ္ဝက္ေၾကကြဲ တစ္ဝက္ရဲရင့္
ႏွင္းဆီပြင့္ေတြေၾကြတဲ႔ည
မွန္းဆရင္ခုန္ သိုက္ၿမံဳေဝးတဲ႔ငွက္တစ္ေကာင္ရယ္ ။
ရာဘင္ျဒာေတေလငွက္ မဟုတ္
ခရမ္းျပာဝီရငွက္ ဟုတ္တယ္ ။
ေလဆန္လမ္းထဲ
ျမားတန္းလန္းနဲ႔ပ်ံသန္းရဲ
အေရွ႕ဘက္အစိမ္းေရာင္မွာဝဲ
သက္ရင့္ေကာင္းကင္ကိုခြဲ
စြဲၿမဲယုံၾကည္ေနဆဲေလ။
ညေပါင္းမ်ားစြာ
ငါသူ႔ကိုေတြး ေဆြးတဲ႔အခါ
ဆာလံအမွတ္(၁၂၆) အေခါက္ေခါက္ဖတ္မိတယ္ ။
"မ်က္ရည္က်လ်က္ႀကဲရန္မ်ိဳးေစ႔ကို
ေဆာင္၍ထြက္သြားေသာသူသည္
ေကာက္လိႈင္းမၽားကိုေဆာင္လ်က္
ရႊင္လန္းေသာစိတ္ႏွင့္အမွန္ျပန္လာလိမ္႔မည္။"
ခင္ဝမ္းရဲ႕
လြမ္းဘြယ္႔မိုးဦးေရဆန္
မနက္ျဖန္ သို႔မဟုတ္ ဘယ္ေသာခါ ။ ။
မင္းညြန္႔လိႈင္
ေရႊသမင္ စက္တဘၤာ ၁၉၉၄
No comments:
Post a Comment