အေငြ႔ပ်ံသြားတဲ့ ေကာက္ေၾကာင္း
ေပ်ာ္ရႊင္မႈနဲ႔ မထိုက္တန္ခဲ့သူပါ
ေလာကဓံရဲ႕႐ိုက္ခ်က္မွာ
ဒုကၡ ကို ေစ်းမဆစ္ခဲ့ဘူး
ကိုယ္တိုင္ေရးပံုတူမွာ
႐ုပ္ထြက္ညံ့ခဲ့တာလည္း
ကိုယ့္ အကုသိုလ္
ဘုရားကုန္းေတာ္ေပၚက စာကေလးေတြကိုလည္း
နင့္အသက္တစ္ခါ လႊတ္ၿပီး
ငါ့အတြက္ ဆယ္ခါ ဆုမေတာင္းခဲ့ပါ
တကယ္ဆို...
ဆည္းလည္းသံ ေတြလို ခ်ိဳလြင္ခ်င္ခဲ့တာ
ေရခ်မ္းစင္ ေလးလို ေအးျမခ်င္ခဲ့တာ
မဆီမဆိုင္ တိမ္ေတြထြက္သြားတာၾကည့့္ရင္း ......ဝမ္းနည္းသလိုခံစားရ...
ပုပ္သိုးေနမယ့္ မနက္ျဖန္ မွာ
အိပ္မက္ေတြ သင္းသတ္ခံထားရတာ
လမ္းတစ္ဝက္မွာ...စက္ခ်ိဳ႕ယြင္းၿပီး
ပ်က္က်ခဲ့ရတာ...
အမွားေတြနဲ႔ အသားက်ခဲ့တာ
ဒါေတြဟာ....ဘဝ သင္႐ိုးထဲက
ကိုယ္မရင္းႏွီးခဲ့တဲ့ မာတိကာတစ္ခ်ိဳ႕
နားနဲ႔မဆံ့တဲ့ အသံေတြ
နားမေထာင္ခ်င္ဘူး....
ေၾကကြဲရမွာေတြဆို
မၾကားခ်င္ဘူး....ေ႐ွ႕ေလ်ွာက္
စိတ္ထဲကမပါလည္း အတက္ႏိုင္ဆံုး
ျပံဳးျပမယ္
အခု....ဘာျဖစ္ခ်င္ခဲ့လဲလို႔ ေမးရင္
ေခ်ာင္တစ္ေခ်ာင္က ပင့္ကူမွ်င္ေတြနဲ႔
႐ႈပ္ေထြးေနတဲ့ ေက်ာင္းလြယ္အိတ္ေလးလို...ျဖဴစင္ခ်င္ခဲ့တာ...ပါ
ဒါပါပဲ...
ေ႐ွ႕တစ္လွမ္းတိုးဖို႔လြယ္ၿပီး
ေနာက္တစ္လွမ္းဆုတ္ဖို႔ အတြက္မွာ
ကြၽန္ေတာ္လည္း
တံလွ်ပ္ကို ေရထင္ခဲ့မိတာ ..........
No comments:
Post a Comment