တစ္ေယာက္တည္းၿမိဳ႕ထဲလမ္းေလွ်ာက္ျခင္း
____________________________________
လမ္းေတြကို ငါက မသိဘူး
ငါ့ကို မသိတဲ့လူေတြ ကမၻာမွာ ခပ္မ်ားမ်ား
ငါက မသိတဲ့လူေတြ ကမၻာမွာ ခပ္မ်ားမ်ား
ငါ့မသိျခင္းေတြကို ငါသိၿပီးတဲ့ေနာက္
ငါဟာ တစ္ေယာက္တည္းလမ္းေလွ်ာက္ထြက္ခဲ့တယ္ ။
ပန္းျခံေတြထဲမွာ အခ်စ္႐ွိမယ္လို႔ငါထင္ေတာ့
ငါဟာ ပန္းျခံေတြထဲ ၀င္လာမိ
အခ်စ္ဆိုတာ လြတ္ထြက္သြားမွာစိုးလို႔ လက္ခ်င္းခ်ိတ္ထားရတဲ့အရာပဲ
အခ်စ္ဆိုတာ လန္႔ပ်ံသြားမွာစိုးလို႔ စကားတီတာ ေျပာရတဲ့အရာပဲ
အခ်စ္႐ွိမ႐ွိ သိဖို႔ ႏွဳတ္ခမ္းခ်င္း ထိနမ္းၾကည့္ရတာပဲ
အခ်စ္ဆိုတာ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ေပ်ာ္ဖို႔
ေဖ်ာ္ေျဖေပးေနရတဲ့အရာပဲ
ဒီလိုနဲ႔ ငါအခ်စ္ကိုသံသယ ျဖစ္လာ
သံသယေတြနဲ႔လွည့္ျပန္လမ္းေလွ်ာက္လာခဲ့ေပါ့
ေဟာ အမွန္တရားတဲ့
လမ္းလည္လွည့္ ဂ်ာနယ္ေပြ႔ေရာင္းသူတစ္ေယာက္ရဲ႕စကား
ငါ့နားက ၾကားမိ
ငါဟာ အမွန္တရားကို သိခ်င္လာတယ္
ေစ်းထဲမွာ အမွန္တရား ႐ွိမလား
မစဥ္းစားပဲ ထြက္ခဲ့
အမွန္တရားဆိုတာ အေလးခိုးထားတာသိရက္
ပါးစပ္က ေျပာမထြက္လိုက္ျခင္းပဲ
အမွန္းတရားဆိုတာ မလတ္ဆတ္မွန္းသိရက္
မတတ္ႏိုင္တဲ့အဆုံးျပံဳးျပ ၀ယ္သြားရျခင္းပဲ
အမွန္တရားဆိုတာ သားစိမ္းငါးစိမ္းေတြကုိၾကည့္ၿပီး
ေအာ့အန္သြားတဲ့ ကေလးေလးပဲ
ဒီလိုနဲ႔ အမွန္တရားကို မုန္းတီးလာ
မုန္းတီးျခင္းေတြနဲ႔ငါဟာ ေစ်းထဲက လွည့္ျပန္လာခဲ့တယ္။
ငါဘယ္သြားရမလဲ မေသခ်ာ
ငါဘာ႐ွာရမလဲ မေသခ်ာ
ငါ ဘာလုပ္ရမလဲ မေသခ်ာ
မေသခ်ာျခင္းေတြသာ ေသခ်ာလာတဲ့ေနာက္
လမ္းကို ေျပာင္းျပန္ေလွ်ာက္လိုက္တယ္ ။ ။
No comments:
Post a Comment