______________________________
_____________________ကို သ်ွ ား
ကြ်န္ေတာ္တို႔ စကားေတြ အမ်ားႀကီးေျပာခ့ဲဖူးတယ္
ဒါေပမယ့္ . . .
ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဘာမွမေျပာခ့ဲရသလိုပါပဲ
ကြ်န္ေတာ့္မွာ စကားေတြ အမ်ားႀကီးေျပာစရာ ရွိတယ္
ဒါေပမယ့္ . . .
ကြ်န္ေတာ္ ဘာမွမေျပာႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ဆြံ႕အအသံတိတ္
ဗိုလ္ခ်ဳပ္လမ္းေပၚ စိုက္၀င္ေနတ့ဲမ်က္လံုးေတြကို
လျပည့္၀န္းထဲကေနျပန္လည္ဆြဲႏႈတ္လိုက္စမ္းပါအကို
ကဗ်ာေရးတ့ဲလက္တစ္ဖက္တည္းနဲ႔
ျပန္လုယူပစ္လိုက္စမ္းပါ
ဘာေတြမ်ား ဒီေလာက္အေရးႀကီးေနတာလဲ
ဘာေၾကာင့္မ်ား ဒီေလာက္အေစာႀကီး ျပန္လည္ထြက္ခြာသြားတာလဲ
လြင့္စင္ဖြာက်ေနတ့ဲမွတ္ဉာဏ္အပိုင္းအစေတြထဲကေန
ေသြးတစ္စက္ခ်င္းစီ ျပန္ရတယ္
အသက္ရွင္ယူပံုခ်င္းတူလို႔ အသက္ရႈမ၀ျဖစ္ရပံုခ်င္း တူခ့ဲတယ္
ဒုကၡခ်င္းတူလို႔
စိတ္ခ်င္း ပိုထိခတ္မိၾကတယ္
တစ္ခုခုနဲ႔ ပြတ္တိုက္လိုက္ရံု
မီးထေတာက္မယ့္ သစ္ကိုင္းေျခာက္ဟာ အကို႔ခႏၶာဆိုရင္
စနစ္ဆိုးကို အတိအက်ခုတ္ခ်ပစ္မယ့္ဓားဟာ
အကို႔အႏုပညာပဲ
ကြ်န္ေတာ္တို႔ ခံစားခ့ဲၾကရတယ္
ကြ်န္ေတာ္တို႔ ခံယူခ့ဲၾကရတယ္
ဘာေတြမ်ား ဒီေလာက္အေရးႀကီးေနတာလဲ
ဘာေၾကာင့္မ်ား ဒီေလာက္အေစာႀကီး ျပန္လည္ထြက္ခြာသြားတာလဲ
ကြ်န္ေတာ္ စာမူခထုတ္ခ်ိန္မွာ
အကို မသိေအာင္ ေအာင္ဗဟိန္းကို မုန္႔ဖိုးေပးခ်င္တယ္
ကြ်န္ေတာ္ ဘိုင္က်ေနခ်ိန္မွာ
ေအာင္ဗဟိန္းမသိေအာင္ အကို႔ဆီကေန
ကြ်န္ေတာ္ အျပန္လမ္းစရိတ္ေတာင္းခ်င္တယ္
Super Plain မွာေပးမယ္အကို
စီးကရက္ေတြ တစ္လိပ္ၿပီးတစ္လိပ္ေသာက္ပါဦး
အခုေတာ့ . . .
အကို႔သားလက္ဟာ ေလထဲမွာ
အခုေတာ့ . . .
ကြ်န္ေတာ္တို႔အသိစိတ္ေတြဟာ ေလထဲမွာ
ေန႔လယ္ ၂နာရီဟာ ၃၈လမ္းထဲကေန
ျဖတ္မသြားေတာ့ဘူးလား
ေန႔လယ္ ၂နာရီဟာ လျပည့္၀န္းထဲက လွီးထုတ္ခံလိုက္ရၿပီလား
လျပည့္၀န္းဟာ အကို႔ဘ၀ထဲ လာမထိုင္ေတာ့ဘူးလား
တိုင္းျပဳျပည္ျပဳကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ ေသဆံုးတာဟာ
တိုင္းျပည္ရဲ႕အနာဂတ္ တစ္၀က္တိတိ သားေၾကာျပတ္တာပဲ
ကြ်န္ေတာ္ မငိုပါဘူး
မ်က္ရည္ေတြက ကြ်န္ေတာ့္ကို လာလာစိုျပန္တယ္
ျပည္သူေတြဘ၀ကို ထိုးထိုးေဟာင္ေနတ့ဲအာဏာရွင္
အဲဒီအာဏာရွင္ေတြကို
အကို႔ကဗ်ာတစ္ပိုဒ္နဲ႔ ႀကိဳးစင္တင္ေပးစမ္းပါဦးအကိုရာ . . . .
ကိုသွ်ား
No comments:
Post a Comment